Skrivanje Mentalnog Džeparoša iza Mrtvačkog kovčega relativizacije

Milorad Dodik je najveći srpski nacionalni problem i najskuplja srpska riječ. Milorad Dodik je i najveća srpska bruka.

Gordan Milinić, svojim svjedočenjem o koruptivnim postupcima Milorada Dodika, razorio je lidera SNSD-a i svu njegovu velikosrpsku, panpravoslavnu, antizapadanu priču… definisao kao notornu laž. Što i jeste.

Nije u Milinićevom svjedočenju najstrašnije to što je Dodik uzeo kilu zlata, tražio milion evra, uništio posao od milijardu evra, ugradio se sa 10/15% u neki posao; Najstrašniji je opis načina na koji je Dodik sve to činio, ta nepodnošljiva, vulgarna, primitivna lakoća otimanja upriličena po mentalnim principima zadnjeg provincijskog prevaranta.    

Sramota je to ogromna, strašna, jer je djelo osobe koja je u tom trenutku artikulisala izuzetnu podršku Srba, čija su očekivanja bila da Dodik konačno riješi status Republike Srpske u BiH. I srpsko nacionalno pitanje u BiH.

Umjesto toga, Dodik je rješavao sopstvene finansijske akcije, na način mentalnog džeparoša, koji je u podršci naroda vidio samo jedan ogroman džep i to svoj. I ništa više od toga.

Nije tačno da Dodik mora da ode; Istina je da je već morao da ode, ali nije i sada smo izloženi torturi njegovih kriminalnih postupaka, koji su do te mjere jadni da izazivaju gađenje.

Reakcija njegovog SNSD-a je tek prestrašeni vrisak gomile svjedoka nedjela mentalnog džeparoša, njegovih saučesnika u banditskim pohodima, koji su odreda na nivou napada sjekirom noću na drumu.

Etiketiranje Milinića odraz je nemoći saučesnika što su svoje sudbine vezali za Dodikovu, svjesni da bez njegovih principa mentalne pornokratije, poduprte kolektivnom otimačinom, nasiljem, primitivizmom i bahatošću, nikada ne bi postali to što sada, nažalost, jesu. Ni u snovima.

Milinić je bez ostatka razbio strah koji mnogi imaju od Dodika i, kao posledicu, proizveo nove sante ledenog straha među preostalim sljedbenicima posustalog provincijskog prevaranta, pridružujući ih povećem broju što odavno plutaju prljavim režimskim morem.   

Posebno su jadne objede na račun opozicije da je izdajnička. Opozicija nije izdajnička; Ona je upokojena, ali i kao takva razorila je Dodika. Krunski je to dokaz o Dodikovom političkom mrtvilu.

Tragedija je što Milinićevo svjedočenje nije ni vrh ledenog brijega, već tek mala, jedva vidljiva tačkica tog vrha; Zamislite samo koliko kila zlata, koliko postotaka u raznoraznim poslovima i koliko stotina miliona evra mita je uspješno urađeno?!!! O čemu, takođe, postoje svjedoci. Milinić je tek jedan iz hora.

Zato se nemojte iznenaditi ako uskoro saznate da su narko baroni uvaženi članovi i šefovi najvažnijih institucija RS; Da su organizatori prostitucije, prodaje ovdašnjih djevojaka u roblje, visoki funkcioneri bezbjednosnih institucija; Da su naručioci ubistava, premlaćivanja, silovanja… deklarisani humanisti; Da su najvažniji poslovni partneri ovdašnje vlasti visokorangirani u regionalnim i evropskim zločinačkim organizacijama; Da su neki naši uvaženi zdravstveni radnici u stvari masovne ubice sopstvenog naroda, što su ga (vrlo efikasno do fatalnog kraja) trovali deceniju… Pod uslovom da vas još išta uopšte može iznenaditi i natjerati da počnete misliti svojom glavom. I prestanete se sakrivati u mrtvačkom kovčegu relativizacije.